„Liczy się przede wszystkim doświadczenie w obszarze, z którego prowadzi się zajęcia oraz osobiste predyspozycje (...)"

W najnowszym wywiadzie z ekspertem rozmawiamy z Panem Bartoszem Wolańskim – cenionym wykładowcą z zakresu projektów europejskich, który dzieli się swoją wiedzą ze słuchaczami szkoleń SEMPER. Opowiedział nam o tym, jak zaczął pracę jako szkoleniowiec, kto może najwięcej wynieść z jego zajęć i jaki powinien być dobry wykładowca, by ludzie chcieli go słuchać.

Co sprawiło, że zajął się Pan prowadzeniem szkoleń?

- Szkoleniami zająłem się w ramach uzupełnienia mojej pracy zawodowej związanej z pozyskiwaniem i rozliczaniem środków finansowych UE. Dość szybko okazało się, że istnieje ogromne zapotrzebowanie na wiedzę praktyczną związaną z tą tematyką, co spowodowało, że działalność szkoleniowa stała się moją główną aktywnością zawodową.

Jakie rady miałby Pan dla osób rozpoczynających przygodę z prowadzeniem szkoleń?

- Jeśli miałbym doradzić cokolwiek, to przede wszystkim sugeruję każdemu zainteresowanemu prowadzeniem zajęć zapoznanie się z warsztatem szkoleniowym innych wykładowców oraz, w pierwszym okresie, pracę jako współprowadzący szkoleń. Pozwoli to na dość płynne przejście do samodzielnej praktyki oraz umożliwi stopniowe uporanie się z naturalnym i pierwotnym lękiem przed wystąpieniami publicznymi. Liczy się przede wszystkim doświadczenie w obszarze, z którego prowadzi się zajęcia oraz osobiste predyspozycje i zdolności do przekazywania tej wiedzy różnorodnym grupom uczestników.

Do kogo kieruje Pan swoje szkolenia?

- Szkolenia, które prowadzę, kierowane są do następujących grup odbiorców:

• członkowie kadry administracyjnej projektów unijnych (koordynatorzy / kierownicy projektów, specjaliści ds. rozliczeń, specjaliści ds. administracji i promocji),
• członkowie kadry merytorycznej projektów unijnych (członkowie zespołów badawczych, inżynierowie kontraktu, konsultanci merytoryczni, doradcy),
• kadra zarządzająca i administracyjna Beneficjenta (służby księgowe, kierownicy jednostek, służby kadrowe),
• pracownicy instytucji programowanych w obszarze funduszy pomocowych UE (pracownicy Instytucji Zarządzających, Pośredniczących i Wdrażających),
• audytorzy i kontrolerzy projektów unijnych,
• konsultanci i doradcy w zakresie rozliczania i zarządzania projektami UE.

Co chce Pan przekazać słuchaczom?

- W toku zajęć staram się przede wszystkim przekazać uczestnikom praktyczną wiedzę w obszarze aplikowania o wsparcie UE, realizacji przedsięwzięć współfinansowanych ze środków unijnych oraz zarządzania ryzykiem projektowym. Liczę na to, że przyswojenie konkretnych informacji pozwoli na poprawę efektywności w interesujących ich obszarach.

Co lubi Pan w pracy szkoleniowca?

- Praca wykładowcy daje mi również ogromne pole do zbierania doświadczeń, z którymi trudno byłoby mi zmierzyć się podczas zwykłej pracy zawodowej. Dzięki uczestnikom, którzy reprezentują zróżnicowane instytucje, programy i projekty, posiadam znakomity obszar pogłębiania wiedzy w interesującym mnie obszarze. Muszę cały czas się rozwijać, doskonalić swój warsztat i rozszerzać zakres moich szkoleń. Dzięki temu moja praca nigdy nie jest nudna ani rutynowa.

Z jakimi trudnościami spotyka się Pan w swojej pracy?

- Do jedynych trudności, z jakimi spotykam się w pracy, zaliczyć należy rosnące zainteresowanie ofertą szkoleniową w realizowanym przeze mnie zakresie. Jestem zmuszony do selekcji zleceń z uwagi na obiektywne ograniczenia związanie z moją dyspozycyjnością. Jest to dość miły problem „klęski urodzaju” i mam nadzieję, że tylko z takimi trudnościami będę mieć dalej do czynienia.

Jakie cechy, według Pana, powinien mieć dobry szkoleniowiec?

- Dobry szkoleniowiec to przede wszystkim osoba przygotowana merytorycznie, zawsze otwarta na dyskusję i pytania uczestników, umiejąca sprostać ich oczekiwaniom. Dobry szkoleniowiec powinien też uznawać wyższość praktycznego wykorzystywania wiedzy nad jej suchym przedstawianiem. Uczestnicy muszą przecież po szkoleniu zmierzyć się z konkretnymi problemami w pracy zawodowej. Dobry trener to także osoba nieunikająca trudnych tematów, zdająca sobie sprawę z własnych ograniczeń i umiejąca przyznać się do wątpliwości. Nie ma przecież na świecie ludzi nieomylnych i trzeba to zaakceptować.

Jakie powinno być szkolenie, by uczestnicy mogli coś z niego wynieść?

- Szkolenie przede wszystkim powinno być oparte o właściwą diagnozę potrzeb uczestników. Nawet najlepiej poprowadzone zajęcia nie spełnią oczekiwań, jeśli dotyczyć będą tematyki niebędącej w kręgu bezpośredniego zainteresowania odbiorcy. Tam, gdzie jest to możliwe, szkolenie powinno być oparte o warsztatową formę zajęć, która jako najbardziej efektywna prowadzi do pełnej realizacji założonych celów poszczególnych zajęć. Nie bez znaczenia jest także właściwa atmosfera, którą tworzy trener. Powinna ona sprzyjać przełamywaniu uczestnikom bariery strachu przed aktywnym uczestnictwem w zajęciach.